Ώρα πολέμου και ο εχθρός πολιορκεί, τα τείχη της ψυχής μου για να τα γκρεμίσει, να βρει στην κούρασει τον δόλιο μαχητή, με τρόπαια θριάμβου πίσω να γυρίσει.
Δεν είναι πόλεμος με όπλα και σπαθιά, ξίφη και αίμα, ιαχές, βουή κι αντάρα. Μες στης καρδιάς το μετερίζι μυστικά χτυπά ο εχθρός, της αμαρτίας η λαχτάρα.
Στην αγία έπαλξη θα σκαρφαλώσω, να χτυπηθώ για Σε σαν μαχητής. Κι αν πέσω όρθιος και αν ματώσω, μάρτυρα, δούλο Σου, να με δεχτείς.
Είναι ένας χτύπος, μια ανάσα, μια ευχή, είναι ένα όραμα γραμμένο στην καρδιά μου° δικό Σου πρόμαχος και πρώτος στην γραμμή, να ‘ναι η μορφή Σου προσταγή, παρηγοριά μου.
Μέσα στις άπειρες φωνές του κόσμου λέει ο Κύριος: “την ψυχή σου δωσ’ μου” και, καθάρια την καρδιά αν κρατήσεις, τη μορφή Του θ’ αντικρίσεις.
Όποιος δεθεί με τ’ ουρανού τη σκέψη, για την νίκη πρέπει να παλέψει. Για να φτάσεις, νιώσε και στοχάσου, σκάλα θα ‘ναι η προσφορά σου.
Σκόρπισε στης γης τα πλάτη τη χριστιανική αγάπη, μάθε να μοιράζεις γύρω τη χαρά. Και να ξέρεις πάντα κάτι, είναι οι χριστιανοί τ’ αλάτι, φως του κόσμου μες στη σκοτεινιά.
Σκέψου τα δώρα που ‘χεις των ταλάντων απ’ τον Ποιητή, Θεώ των πάντων, πέντε ή δέκα είτε μόνο ένα, όσα σου ‘χει χωρισμένα.
Όταν στους γύρω σου πολλά χαρίζουν, πιότερο να ξέρεις πως αξίζουν Και θα βλέπεις μέσα στην ζωή σου γειτονιές του Παραδείσου.
Ταξίδι αρχίζει προς το κάστρο της Ζωής κι εσύ μοχθείς την πύλη του για να διαβείς. Μυριάδες γύρω σου ορθονωνται θεριά, τον δρόμο κρύβουν και φοβίζουν την καρδιά .
Προς την πύλη βαδίζεις, φαίνεται όμως στενή, δεν συνεχίζεις. Πειρασμοί σε τρομάζουν, μ’ αδελφοί σου φωνάζουν
“Μείνε ορθός για να ζήσεις το Φως, στρατιώτης πιστός,Να αγωνίζεσαι ακούραστος πάντα σταθερός, στης ζωής τον αγώνα, βοηθός ο Χριστός. Έλα αδελφέ, να γευτούμε μαζί τους καρπούς της χαρά, που θα λάβει οποίος ζήσει κοντά στον Λυτρωτή, την απόφαση πάρε, προς την πύλη κι εσύ.”
Αν θες με θέρμη στην καρδιά να πολεμάς, τις δυσκολίες του “εγώ” να ξεπερνάς, στρέψε το βλέμμα στον ουράνιο Αρχηγό, στάσου υπόδειγμα αγίου σ’ αδελφό.
Τη μάχη αρχίζεις, κοντά Του μείνε και θα κερδίζεις. Πειρασμοί σε χτυπάνε, μ’ αδελφοί σε κρατάνε.
“Μείνε ορθός για να ζήσεις το Φως, στρατιώτης πιστός,Να αγωνίζεσαι ακούραστος πάντα σταθερός, στης ζωής τον αγώνα, βοηθός ο Χριστός. Έλα αδελφέ, να γευτούμε μαζί τους καρπούς της χαρά, που θα λάβει οποίος ζήσει κοντά στον Λυτρωτή, την απόφαση κράτα, προς την πύλη κι εσύ.”
Στου ήλιου την αυγή, στης δύσης την σιγή φωτίζεις κάθε μου στιγμή.
Αστέρι λαμπερό στον σκοτεινό ουρανό, πυξίδα δείχνεις τον σκοπό.
Σ’ ευχαριστώ για όσα ζω και όσα μ’ εμπνέεις να ποθώ. Τόσες καρδιές μ’ έναν σκοπό χτυπούν στον ίδιο τον παλμό. Τα ίχνη που άφησες στη γη θα γίνουν τ’ ουρανού κλειδί.
Τον δρόμο τελείωσες, την πίστη τήρησες, άγγιξες αρετών κορφές.
Το αύριο κοιτώ κι όπως εσύ ποθώ ψυχές να φέρω στο Θεό.
Σ’ ευχαριστώ για όσα ζω…
Τα ίχνη ακολουθώ μέχρι τον ουρανό πιστός για πάντα στον Θεό.
Τόσες καρδιές αναζητούν στήριγμα για να κρατηθούν. Δώσ’ τους φτερά για να πετούν τον κόσμο αυτό να λησμονούν. Κάνε η πορεία σου στη γη να γίνει τ’ ουρανού κλειδί
Τα τραγούδια του μήνα
Ώρα πολέμου και ο εχθρός πολιορκεί,
τα τείχη της ψυχής μου για να τα γκρεμίσει,
να βρει στην κούρασει τον δόλιο μαχητή,
με τρόπαια θριάμβου πίσω να γυρίσει.
Δεν είναι πόλεμος με όπλα και σπαθιά,
ξίφη και αίμα, ιαχές, βουή κι αντάρα.
Μες στης καρδιάς το μετερίζι μυστικά
χτυπά ο εχθρός, της αμαρτίας η λαχτάρα.
Στην αγία έπαλξη θα σκαρφαλώσω,
να χτυπηθώ για Σε σαν μαχητής.
Κι αν πέσω όρθιος και αν ματώσω,
μάρτυρα, δούλο Σου, να με δεχτείς.
Είναι ένας χτύπος, μια ανάσα, μια ευχή,
είναι ένα όραμα γραμμένο στην καρδιά μου°
δικό Σου πρόμαχος και πρώτος στην γραμμή,
να ‘ναι η μορφή Σου προσταγή, παρηγοριά μου.
Στην αγία έπαλξη θα σκαρφαλώσω…
Μέσα στις άπειρες φωνές του κόσμου
λέει ο Κύριος: “την ψυχή σου δωσ’ μου”
και, καθάρια την καρδιά αν κρατήσεις,
τη μορφή Του θ’ αντικρίσεις.
Όποιος δεθεί με τ’ ουρανού τη σκέψη,
για την νίκη πρέπει να παλέψει.
Για να φτάσεις, νιώσε και στοχάσου,
σκάλα θα ‘ναι η προσφορά σου.
Σκόρπισε στης γης τα πλάτη
τη χριστιανική αγάπη,
μάθε να μοιράζεις γύρω τη χαρά.
Και να ξέρεις πάντα κάτι,
είναι οι χριστιανοί τ’ αλάτι,
φως του κόσμου μες στη σκοτεινιά.
Σκέψου τα δώρα που ‘χεις των ταλάντων
απ’ τον Ποιητή, Θεώ των πάντων,
πέντε ή δέκα είτε μόνο ένα,
όσα σου ‘χει χωρισμένα.
Όταν στους γύρω σου πολλά χαρίζουν,
πιότερο να ξέρεις πως αξίζουν
Και θα βλέπεις μέσα στην ζωή σου
γειτονιές του Παραδείσου.
Σκόρπισε στης γης τα πλάτη…
Ταξίδι αρχίζει προς το κάστρο της Ζωής
κι εσύ μοχθείς την πύλη του για να διαβείς.
Μυριάδες γύρω σου ορθονωνται θεριά,
τον δρόμο κρύβουν και φοβίζουν την καρδιά .
Προς την πύλη βαδίζεις,
φαίνεται όμως στενή, δεν συνεχίζεις.
Πειρασμοί σε τρομάζουν,
μ’ αδελφοί σου φωνάζουν
“Μείνε ορθός για να ζήσεις το Φως,
στρατιώτης πιστός,Να αγωνίζεσαι
ακούραστος πάντα σταθερός,
στης ζωής τον αγώνα, βοηθός ο Χριστός.
Έλα αδελφέ, να γευτούμε μαζί
τους καρπούς της χαρά, που θα λάβει
οποίος ζήσει κοντά στον Λυτρωτή,
την απόφαση πάρε, προς την πύλη κι εσύ.”
Αν θες με θέρμη στην καρδιά να πολεμάς,
τις δυσκολίες του “εγώ” να ξεπερνάς,
στρέψε το βλέμμα στον ουράνιο Αρχηγό,
στάσου υπόδειγμα αγίου σ’ αδελφό.
Τη μάχη αρχίζεις,
κοντά Του μείνε και θα κερδίζεις.
Πειρασμοί σε χτυπάνε,
μ’ αδελφοί σε κρατάνε.
“Μείνε ορθός για να ζήσεις το Φως,
στρατιώτης πιστός,Να αγωνίζεσαι
ακούραστος πάντα σταθερός,
στης ζωής τον αγώνα, βοηθός ο Χριστός.
Έλα αδελφέ, να γευτούμε μαζί
τους καρπούς της χαρά, που θα λάβει
οποίος ζήσει κοντά στον Λυτρωτή,
την απόφαση κράτα, προς την πύλη κι εσύ.”
Ξεκινάμε με φλόγα και θάρρος
και ανεβαίνουμε πάντα ψηλά,
της ψυχής μας θα λάμψει ο φάρος,
σαν βρεθούμε στα ύψη, παιδιά.
Αετοί, αετοί
πάμε, πάμε
ψηλά προς το φως°
στο φώς, στη χαρά,
που είναι ο Χριστός.
Ταχυδρόμοι Χριστού ξεκινάμε
μ’ Αποστόλων την άγια φωτιά,
ηλιαχτίδες αγάπης σκορπάμε
στους ανθρώπους με δίχως χαρά
Αετοί, αετοί…
Θάρρος στη ζωή και πίστη στην καρδιά μας
κι η σημαία μας πάντοτε ψηλά,
θα ‘ναι ο Χριστός η μόνη συντροφιά μας,
για να μας εμπνέει μεγάλα ιδανικά.
Σημαιοφόροι όλοι στον αγώνα,
πάντα μπροστά με πίστη στην καρδιά,
στη νέα γενιά μας με τόλμη, λεβεντιά,
να σώσουμε ιδανικά.
Κι αν εχθροί βρεθούν στο διάβα μας επάνω,
γενεές πίστες και πάντοτε ορθές,
θα βαδίσουμε στα ίχνη των μαρτύρων,
θα γίνουμε όλοι δικοί τους μιμητές.
Σημαιοφόροι όλοι στον αγώνα,…
Στου ήλιου την αυγή,
στης δύσης την σιγή
φωτίζεις κάθε μου στιγμή.
Αστέρι λαμπερό
στον σκοτεινό ουρανό,
πυξίδα δείχνεις τον σκοπό.
Σ’ ευχαριστώ για όσα ζω
και όσα μ’ εμπνέεις να ποθώ.
Τόσες καρδιές μ’ έναν σκοπό
χτυπούν στον ίδιο τον παλμό.
Τα ίχνη που άφησες στη γη
θα γίνουν τ’ ουρανού κλειδί.
Τον δρόμο τελείωσες,
την πίστη τήρησες,
άγγιξες αρετών κορφές.
Το αύριο κοιτώ
κι όπως εσύ ποθώ
ψυχές να φέρω στο Θεό.
Σ’ ευχαριστώ για όσα ζω…
Τα ίχνη ακολουθώ
μέχρι τον ουρανό
πιστός για πάντα στον Θεό.
Τόσες καρδιές αναζητούν
στήριγμα για να κρατηθούν.
Δώσ’ τους φτερά για να πετούν
τον κόσμο αυτό να λησμονούν.
Κάνε η πορεία σου στη γη
να γίνει τ’ ουρανού κλειδί